مرا وگريه شبي در حريم تو کافي است
رفيق گريه ي من،گريه هاي طوفاني
رفيق مايي و حالي زما نمي پرسي
تو در بهشتي و ماهم اسيروزنداني
بيا و زندگي ام را چنين مهيا کن
که پيش پاي تو آقاشوم قرباني
تمام آنچه که دادي مرا،زکف دادم
ببين که دشت پر از گل شده بياباني
چه مي شود که قيامت بگويم اين جمله
دلم هواي تو کرده شه خراساني