آتشی که نمى سوزاند" ابراهیم " را

و چاقویی که سر نمیبرد " اسماعیل " را

و دریایى که غرق نمی کند" موسى " را

کودکی که مادرش او را

به دست موجهاى " نیل " می سپارد...

تا برسد به خانه ی تشنه به خونش

و دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد...

آیـا هـنـوز هـم نـیـامـوخـتـی ؟!

کـه اگـر هـمـه ی عـالـم

قـصـد ضـرر رسـانـدن بـه تـو را داشـتـه بـاشـنـد

و خـــدا نخـواهد " نــمــی تــوانــنــد "

پـس

به " تـدبـیـرش " اعتماد کن

به " حـکـمـتـش " دل بسپار

به او " تـوکـل " کن

و به سمت او " قــدمــی بـردار "

تـــا

آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی . . . .

کد آمارگیر